Κυριακή 31 Αυγούστου 2014

Το πορτοκαλί είναι υπερτιμημένο.

Στον στρατό είχαμε δημιουργήσει μια λέξη, όπως ο Σάρουμαν τα Όρκ του, κακοποιώντας σαδιστικά την Ελληνική γλώσσα και την δυνατότητα λεξιπλασίας της, η οποία όμως λέξη εξυπηρετούσε πλήρως τον σκοπό της. Ωμή και περιεκτική, στόλιζε τον κάθε έναν που θεωρούσε πως ο εαυτούλης του ήταν σημαντικότερος από τους υπόλοιπους και έμπαινε στην διαδικασία να τους εκμεταλλευτεί. Και το στολίδι αυτό είναι την ονομασία "Γαμοσείρης".

...και καλύτερα να τρωγες ΕΣΣΟ παρά να σου 'βγαινε το όνομα στον Λόχο.

Ε λοιπόν, ξες τι είναι χειρότερο από το να σε γαμοσειριάζουν; Να σε απογοητεύουν κατα την διαδικασία που το κάνουν. Ουδέν χειρότερο από το να αισθάνεσαι την απογοήτευση απο κάποιον τον οποίον είχες για κάτι ανώτερο από αυτό με το οποίο σε απογοήτευσε.

Και για να έρθω στο θέμα μας. Ήρθα στην "γη της επαγγελίας" με το σκεπτικό ότι θα ξέφευγα από το Ελλαδιστάν. Με σκοπό να δημιουργήσω τις βάσεις μου για ένα καλύτερο μέλλον με ανθρώπους που έχουν την αντίστοιχη νοοτροπία να με περιστοιχίζουν.

Αχεμ...

ΠΑΠΑΡΙΑ!

Οι τύποι κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου και καλά κάνουν, αφού η μαμάκα κυβέρνηση τους το έχει επιτρέψει στον βαθμό που να μην τους καίγεται καρφάκι. Όταν στην Ελλάδα, για να έχεις μια κάποια θέση κάπου, απαιτεί να έχεις για επωμίδες την ικανή και κριτική σκέψη καθώς και την απαραίτητη χαρτούρα από σεμινάρια, πτυχία και λοιπές λαδόκολλες, εδώ αρκεί να είσαι τυχερός και να σε διαλέξει ο εργοδότης ανάμεσα από όλους τους υπόλοιπους ΙΔΙΟΥΣ με εσένα.

Κυριολεκτικά, οι μοναδικοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν την ικανότητα να συζητάνε και να επικοινωνούν σε ένα ανεκτό επίπεδο είναι οι συμφοιτητές στο πανεπιστήμιο. Οι διεθνείς φοιτητές δηλαδή...